στους σκοτεινους να υποκυψεις

αυτοι ξερουν

τα βαθη της ψυχης σου

μεχρι εκει που φτανει η γλωσσα

κι οι λεξεις της

μετα κι αυτοι μοιαζουν φωτεινοι

και μαλλον φλυαροι

μετραν χρονο

καπου καπως  καποτε

γιαυτο και χορευουν

μεινε ακινητος

ν αδειασεις

απ ανασα

ειναι μια καλη μερα αυτη

να γεννηθεις ξανα

απ τα θραυσματα

της σιωπηλης σου μνημης

που ξερει μονο

ν αγαπα

και

ν αγαπιεται