οι δομες ενος ψυχρου συμπαντος ανεξερευνητες
μοναχικες , κρυμμενες
σαν διαφανες δαντελες φως
η μεθοδικοτητα της ανυπαρξιας χτιζει αρχικα αρμονικες συχνοτητες
δονησεις που πυκνωνουν σε υλη
κι απεργαζονται μορφες ολοενα και πιο περιπλοκες
ωσπου προβαλλει ζωη
αυτα ειναι κομματια μιας αδηλης ψυχης
απροσιτης στις αισθησεις και την γνωση
αλλα αισθητης στην φαντασια
μνημη και φαντασια, φαντασια και μνημη
ο φαλλος κι η μητρα της ψυχης
σε κινηση
χαος και λογος, λογος και χαος
ο φαλλος κι η μητρα της ψυχης
σε ακινησια

κινηση και ακινησια
οι μορφες που γενναει το αναλογικο συμπαν
που ουτε κινειται , ουτε μενει ακινητο
ομοιοτητα και ταυτοτητα
οι μορφες που γεννιουνται απ το ψηφιακο συμπαν
που μολις αρχισαμε να αισθανομαστε
περιπλανηση στις στοες της αορατης ψυχης
που μοιαζει με χωρο που ανασαινει
με ανασα που δημιουργει χωρο
εισπνοες , εκπνοες ,
μαθηματικες δομες μιμουνται το ον
μεσα σε δισεκατομμυρια νευρωνες
ζητωντας καθρεφτισμα, αποτυπωμα
σ εναν αδιαφορο για υπαρξη κοσμο
ολα γυριζουν την πλατη
σ αυτον που αναζητα νοημα
νομιζει εαυτον ορφανο
επειδη η μοναδικοτητα ειναι ορφανη
ως ατομο ειδους συγγενευει
με αλλα μοναδικα ατομα
κατ ουσιαν ομως ειναι μοναδικος και μονος
στην εκσταση του κοσμου

ετσι ο θεος δεν ειναι επινοηση , ουτε ζητουμενο
δεν ειναι νοημα , ουτε προορισμος
ειναι ο αφανης αδελφος καθε μοναδικοτητας
ο αφανης αδελφος καθε ταυτοτητας
ο αφανης αδελφος καθε συνειδησης
κι εμεις οι θεατες στην αεναη αναδιπλωση
του οντος στους αναριθμητους εαυτους του
οπου τιποτε δεν δημιουργειται
και τιποτε δεν καταστρεφεται
ολα τεινουν διχως πληρωση
απειροελαχιστα κοντα στην ενωση
απειροελαχιστα μακρια απ την συνθλιψη
τοσο που να νοσταλγουμε κατι απιαστο
αλλα να το νοσταλγουμε αληθινα
ποτε δεν ακουμπαμε τον κοσμο
την επιφανεια του η την ουσια του
αλλα τις φανταζομαστε με πληρη διαυγεια
ως ναταν υπαρκτες και προσιτες

οτι τελειωνει οριστικα ειναι αυτο που υπηρξε πραγματικα
για να υπαρξει κατι πρεπει να τελειωσει οριστικα