κεινη την ωραια βρεγμενη μερα
ο κοσμος ανθιζε
γεματος χαρα κι αισιοδοξια
σταλες απ τα φυλλα
σχηματιζαν καμπυλες
για το μελλοντικο φως

το μελλον ηταν φωτεινο
ετσι ελεγε
ετσι φωναζε
ετσι τραγουδουσε

στ αληθεια ηταν φωτεινο
μα δεν ηρθε

φυλαξα μια σταλα
κι ακομη τη ρωταω
κι ακομη φτιαχνει καμπυλες
για το φως




















9 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

και κείνη την ωραία φωτεινή μέρα
ο κόσμος άνθιζε
όμορφος
απλός
γαλήνιος ή εκρηκτικός
μέχρι που ήρθε
εκείνος
εκείνος με το γκρι κοστούμι
και είπε αυστηρά:
"από σήμερα ΑΠΑΓΟΡΕΥΩ στον κόσμο ν'ανθίζει γιατί ξεμυαλίζει τους ανθρώπους"

ευτυχώς που κράτησες μια στάλα!
μια στάλα για ...τις για τις πεταλούδες...

Ευαγγελία Πατεράκη είπε...

Υπέροχο!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

έτσι έλεγε… έτσι φώναζε… έτσι τραγουδούσε… μα δεν ήρθε… δεν ήρθε και το τραγούδι σταμάτησε… η βροχή έμεινε μόνο… να παίζει τα παιχνίδια της με το φως… το αληθινό… το ένα…

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Στις στροφες της Λαχταρας μας περιμενει το αναπάντεχο..
μας κλείνει το δρόμο
και με φωτα αναμμενα τυφλωνει την Διορατικότητα του Μελλοντος....

Η άδειά σου ανΎπαρκτη
και όσα μαθήματα είχες πάρει
μικρές κοπάνες από τα θρανία της Προγραμματισμένης Συμπεριφοράς...

Το φως διάδρομος μεταβασης..
για να οργωσεις με τη μηχανή
όσα δεν πρόλαβες στη Λεωφόρο της Αγριας Νιοτης...

ματια μου...

και παντα έφευγες Νωρις...


φιλί....

λογια εικονες τραγουδια είπε...

σε στιγμες μοναξιας ερχονται μνημες,
ζωντανευουν περιεργα,
αλλαζουν, χρωματιζονται,
σε κανουν να νομιζεις πως τωρα ξεκινας,
το ξερεις σιλενα , ποτε δε σε πλανευουν , ποτε δε σε ξεγελαν,
ποτε δε σ εξαπατουν,
ναι , αυτες οι στιγμες ειν οι πιο τιμιες, τους καινε τους τυπους με το γκρι κουστουμι που συνηθισα να τους λεω πτωματοφαγους

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καιρο τωρα ευαγγελια θελω να σου αφιερωσω αυτο το τραγουδι
ειλικρινα το ιδιο ριγος μου προξενει η γραφη σου

λογια εικονες τραγουδια είπε...

ποσο θα ηθελα να την ζησω ξανα και ξανα και ξανα αυτη τη στιγμη βικυ..
ποσο θαθελα, πανε χρονια πολλα,
η περιγραφη της ειναι οπως το λες,

σταματαν ολα και βλεπεις μονο το φως και τη βροχη

λογια εικονες τραγουδια είπε...

οι κοπανες απ την προγραμματισμενη συμπεριφορα ειναι κατι σα κουσουρι κακια,
δε κοβονται ευκολα,
μα κατι ειπες για μηχανες κι αγρια νιοτη και μου εφερες στο μυαλο αυτο
νομιζω σου ταιριαζει