να σκοτωσουμε τα λουλουδια
να ψυξουμε τους αγγελους
με φωτεινη ρομφαια να διαλυσουμε
οτι απεμεινε σκοτεινο

ομως
δεντρα αυτα
ανθρωποι εμεις
στην ιδια χωματινη μητρα
οι ριζες μας
στον ιδιο ουρανο
τα κλαδια μας























6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

αναπνοή
να κρατήσει λίγο ακόμα το φως
αναπνοή
να μείνει λίγο ακόμα η ματιά μας στον ουρανό
διατήρηση
καταστροφή
εμμονή
παραμονή
αναπνοή
να μείνει λίγο ακόμα...

Unknown είπε...

όμως ...

τι παρήγορο "όμως"!!!

Νimertis είπε...

σε μένα, σα να έμεινε μετέωρο τούτο το όμως...
καλησπέρα φίλε μου...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

σιλενα οι λεξεις σου με ταξιδεψαν σ
αυτο το αγαπημενο απ τα παλια


πολλες φορες ανατρεχω στα σχολια σου βλεπω κατι απο μενα εκει,
σ ευχαριστω

λογια εικονες τραγουδια είπε...

παρηγορο meggie ,
οταν πια συνειδητοποιουμε το αδιεξοδο της "φωτεινης" μας γνωσης,
ειναι μια επιστροφη θελω να πιστευω σε μια πιο "φυσικη" πνευματικοτητα..

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλε μου φιλε ,
νομιζω το ειχαμε ξανασυζητησει,
οταν ειχες μιλησει για την απομαγευση του κοσμου,

οι αισθησεις γιναν ατροφικες,
τα κεφαλια μας μεγαλωσαν,
η σκεψη χωριστηκε σε τετραγωνακια,
κι εμεις μετεωροι,
ψαχνουμε τη χαμενη ομορφια,
την πληροτητα,
την μαγεια,
κι εντελει-θα τολμησω να το πω-
την θρησκευτικοτητα,

ενα διστακτικο βημα λοιπον αυτο
το "ομως"...