ο μεγας μαυρομεταλλος κι ο φλεγομενος ιεραξ
επιδιδονταν σε σφαγες κι ερωτικες πραξεις
πολεμωντας την κρυα θλιψη των ημερων της κρισης
εμβαπτισμενοι στο υγρο ασπιλων παρθενων,

οι σφιγκτηρες τους τυλιγονταν γυρω απ την ποδια τ ουρανου με μανια πρωτογνωρη και μπιμπικια ανοιξιατικα κατρακυλουσαν απ το χωματινο μιτο
της απαισιας ασπασιας με τα δυο λυμενα στηθη,
ετοιμης να χυμηξει στο ταπεινο κατωφλι του εραστη της που την περιμενε με το ζωναρι λυμενο και την εγκεφαλικη αυλακα ερεθισμενη σαν εκρηξη
σαρκικων χρωματων και μυρωδιων αποφορας και σηψης, απ αυτες που κανουν τους εραστες να καμωνονται τους αγγελους οσο αλληλοτρωγονται για να ξεπηδησει η οντοτητα ,
αλλοι την ονομαζουν "το τριτο το μακρυτερο" ,
κι αλλοι την ονομαζουν "τα τρια δυο",
ενθυμουμενοι ασφαλως το λαικο ασμα που σοφα επισημαινει:
"now, if the six turn out to be nine, i dont mind, i dont mind"





μ αυτα και μ εκεινα επεστρεψαν στις μοναχικες τους κλινες το ιδιο αφρατοι με πριν και συμφωνησαν να συναντηθουν το επομενο δεκαπενθημερο στην λεσχη των κυνηγων με τα καφε κοτλε παντελονια,
πραγματι συναντηθηκαν , ο καιρος ηταν βροχερος κι ανατιναζονταν διαφορες πολεις με ιαχες θριαμβου και γλυκερες μελωδιες μεσοπολεμικες,
ο μαυρομεταλλος ρωτησε τον ιερακα:
"να την κανουμε απο δω; ισως σε υποσαχαριους βαλτους του απωτατου παρελθοντος;"
ο ιεραξ απηντησε θορυβημενος:
"οποιος εχει τα γενεια εχει και τα χτενια.."
κι αποσωσε την φραση του με νοημα:
"μην πιστευεις σαρκοβορε αδελφε στην συγχρονη ποιηση"
κεινη τη στιγμη γυρισε ο elvis απ το κυνηγι και ζητησε λιγα βαρβιτουρικα κρατωντας ενα ζευγαρι ρινοκερους στο δεξι του χερι,
εριξε το βλεμμα του επιτιμητικα στους δυο συντροφους κι αναχωρησε γι αλλες πολιτειες-ετσι εκανε παντα-,
βγηκαν εξω στο φεγγαροφωτο , θυμηθηκαν τους πρωτους ερωτες τους μασουλωντας καροτα , μελιτζανες κι αλλα φυτα εσωτερικου χωρου,
σαν απ το πουθενα ακουστηκε η φωνη του frank να λεει:
"ελατε στο μοτελ να παιξουμε επικα , αρρωστημενα μπλουζ"
"σαν τι , σαν τι;" ανεκραξαν οι δυο φιλοι;
''λεω για αρχη να παιξουμε το illinois enema bandit και μετα βλεπουμε , μπορει να φωναξουμε και τον διαβολο να μας φερει καμμια μπυρα και την chrissy-μια που εχουμε κριση-, που θα παει θα περασει η ωρα και θα βυθιστουμε στον ωκεανιο μαστιχωτο υμενα να παρουμε εναν υπνακο αιωρουμενοι και-οπως παντα-καταιδρωμενοι"
"οκ frank, οκ frank, οκ frank, μονο μη μας ζητας κανελλα κι ερειπια μαστοδοτων...αυτα τελειωσαν φιλε οριστικα, τωρα εχουμε ανοιξη μπροστα, τα ποιηματα τελειωσαν , κι οι ποιητες το ιδιο"





κι οι τρεις μαζι ουρλιαξαν δυνατα στον ουρανο που παρεμεινε σιωπηλος
κι οι τρεις μαζι ουρλιαξαν δυνατα στ αστρα που παρεμειναν σιωπηλα
κι οι τρεις μαζι σκουπισαν την σκονη απ το πατωμα
κι οι τρεις μαζι δολοφονησαν τους κυνηγους
εξατμιστηκαν στ αποστακτηρια κρατωντας αποστασεις απ τα κτηρια
εγραψαν τα ευχετηρια , απολαυσαν τ αποκαλυπτηρια
και ξαναγυρισαν στα κρατητηρια
εμφανως αδιαφοροι για τα παροντα , τα μελλοντα ,
και τον ξαδελφο τον κρεοντα
γιατι το γοργον και χαριν εχει,
οκ jimi, oκ jimi
οκ jimi, oκ jimi
oκ roy, oκ roy
oκ roy, οκ roy
oκ johnny, οκ johnny
oκ johnny, οκ johnny