σαν σπειρα οι φωνες
ανεβαινουν στον ουρανο
απ της γης τη βαθια ανασα



κι αν δεν υπαρχει καποιος
να τις ακουσει
κι αν υπαρχει καποιος
να τις ακουσει

αυτες
παλι
διαλεγονται
στα βαθη
στα υψη

















-

7 σχόλια:

vagnes είπε...

ηχώ
θρήνου
πόνου

που αργεί
να γνωρίσει
Σιωπή

λογια εικονες τραγουδια είπε...

υποκλινομαι σ αυτες τις φωνες
vagnes,
ειδικα σ αυτες τις φωνες...

Ανώνυμος είπε...

ανεβαίνουν
ξεκολλάνε από τη γη
στροβιλίζονται
κι ανάμεσά τους
το φως
να παίζει παιχνίδια ταχύτητας
με τον ήχο
ο ήχος όμως νικάει ξανά
κι όσο κι αν κλείνεις τις κουρτίνες
εκείνος
είναι κει
πεισματικά λες
αγωνίζεται και φτάνει
όπου η εικόνα δε μπορεί

Ανώνυμος είπε...

κι αυτό για σένα

λογια εικονες τραγουδια είπε...

συνοδεψε μια αναρτηση στο προηγουμενο ιστολογιο μου πριν
περιπου ενα χρονο,

σημαινει κατι ιδιαιτερο σιλενα αυτη η μουσικη για μενα,
και τωρα ακομη με συνοδευει αρκετες φορες...

σ ευχαριστω

Ανώνυμος είπε...

νομίζω πως θα σου αρέσει!

λογια εικονες τραγουδια είπε...

πολυ!!!