με νικησες
σε νικησα
ποιος νιαζεται
ολα εχουν αναληφθει στους ουρανους
χους ην και εις χουν απελευσητω
καθε μερα μας
καθε ωρα μας
καθε στιγμη μας

μια φωτια που σβηνει
σε μεγεθυμενα ονειρα
ακροβασιες χαοτικες
στο παλιο σινεμα
της σαρκας μας
αγκαλιασμενοι, μυρωδατοι, τρυφεροι
φτασαμε αποβραδις
και κλειστηκαμε στον θαλαμο του ηλιου
να ζεστανουμε τα φτερα μας
και τις μανιακες εμμονες αθανασιας
που ριζωνουν στους ερωτευμενους

χθες το πρωι ειδα μια γατα
ξαπλωμενη σ ενα νερολακκο
νομισα πως επινε νερακι
αλλα
εβγαζε αφρους απ το στομα
γιατι καποιο τερας την δηλητηριασε

εφυγα
δεν αντεξα να τη βλεπω
ειπα ενα παραμυθι στον εαυτο μου
και λυγισα δυο δεντρα
να φτιαξω φωλια
ετσι καναμε μικροι
με τα σεντονια
και τα δεντρα
χρονια ειχα να το θυμηθω

υποσχεθηκα πως θα σε βγαλω
απο κει
να ξαναπεταξουμε αλλη μια φορα
μακρια
πολυ μακρια
απ τους λυκους και τα προβατα
στη νεκρη θαλασσα
και στον ορυμαγδο της μνημης

θα ξαναπεταξουμε













6 σχόλια:

Despina είπε...

νίκησα!
το τρόπαιο???
να γυρέψω
στην σιωπή
της αλήθειας
μια ελπίδα
του χιλιοστού...

καλημέρες!

Ανώνυμος είπε...

μια υποψία
νίκης
μια υποψία ήττας

η φωτιά έσβησε
στο σκοινί κι αν περπατάς
δε σε κοιτά κανείς
προσπαθείς
να τραβήξεις τα βλέμματα
πάνω σου

να σωθείς
μα...
"το πολύ πολύ να πέσει"
η φωνή του περαστικού
ηχεί σα φάντασμα στ' αυτιά σου

δε θέλεις πια ν' ακούς

τα χέρια απλώνεις σα φτερά

τα πόδια μαγικά λες
ξεφεύγουν απ' το σκοινί

το κορμί χάνει το βάρος του

και πετάς...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα δεσποινα,
ακριβως!
πιο ακριβώς δε γινεται!

"στην σιωπή
της αλήθειας
μια ελπίδα
του χιλιοστού."

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα σιλενα,
μακρια απο τετοιες πτησεις...
δεν ειναι πτησεις αυτες

αν και δυστυχως συμβαινουν

Νimertis είπε...

έστω κι αν αυτό το πέταγμα έχει την εσωτερική διάσταση των 'εν επιγνώσει' ανθρώπων... από το στιγμή που 'ξέρουμε' δεν έχουμε πια φτερά... ο Ικαρος έπεσε όταν 'γνώρισε', όταν 'είδε'... δεν είναι θέμα οίησης καθώς λένε... το ακριβώς αντίθετο... άλλωστε, το γράφεις...
ποιος νιαζεται
ολα εχουν αναληφθει στους ουρανους...

καλησπέρα φίλε...

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλησπερα καλε μου φιλε,
περασε ωρα μεχρι να ησυχασω απ τη στιγμη που διαβασα το σχολιο σου,

ειναι σα να μπαινω σ ενα σκοτεινο
δωματιο,
δε ξερω τι θα βρω,
αλλα παντα υπαρχει κατι εκει,
ας πουμε οτι ειναι το προσωπικο
συμπαν του καθενος μας,
τα μυχια του που δε μπορει καν
ν αναγνωσει,
που αλλαζουν οπως αυτα θελουν,
και παντα ενα ερωτημα στεκεται στην πορτα:

αραγε υπαρχει κανεις να τα δει αυτα εκτος απο μενα;

δε ξερω πως αλλιως να το πω,
δε ξερω πως συμβαινει,
ουτε κι υπαινισσομαι κατι θαυμαστο,

αλλά ευτυχώς που μπορει η ματια σου
να ριχνει φως στο σκοτεινο δωματιο..