αυτονοητο ειναι οταν τρεφεσαι με ρινοκερους
να τους μοιαζεις
οταν εισδυεις στο αβατο των κλεμμενων στιγμων
να μην αναπνεεις

βλεπω πηρες καινουρια φορεσια
που σου κρυβει τα ματια
καθως κυλιεσαι στο πατωμα
χρωματα ζωσμενη
θα φταιει μαλλον η σπηλαιολογια
και η βαθια μοναξια των ορεων

σου ετοιμασα δυο πιθαμες
φρεσκοσκαμενο χωμα να φυτρωσεις
σαν ηλιοσπορος
κι απο πανω θα βαλω ενα λιμανι
να ελλιμενιζονται φουσκωτα
μπαλονια απο ηλιο

σκεφτομαι να γεμισω φωταγωγους την πολη
και γομφιους του δευκαλιωνα
να πετανε οι σποροι σου
αχνοφεγγοντας διαφανοι
μπρος στα γυμνα σου ματια

ω! τα γυμνα σου ματια
εφυγαν και παλι
τους εκανε εξωση ο κοσμος
ο φλυαρος

τα ξερεις τωρα...
μη τα λεμε παλι
μικρονοοες ,κουτοι
σχεδον λογικοι
σε κορνιζες ερωτευονται
σε κυτια ταξιδευουν
και το νερο,
το νερο παντα εμφιαλωμενο

σαν την αυγη που την καναν
να μυριζει λευκαντικο
αστους αυτους

με μας τι γινεται
μου λες,
οι ρινοκεροι πολλαπλασιαζονται
αμειλικτα,
κι εμεις λαθροβιουμε
σε λιγο θα μας κλεισουν στο ψυγειο
η μπορει να μας βαλσαμωσουν
ευχαριστως θα το δεχομουν
να ησυχασω

που να παρει
δε βγαζει πουθενα αυτο

δε βγαζει




















4 σχόλια:

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Δε βγάζει πουθενά...

Άλλαξε τούνελ..
Σκάψε Δυτικά της Λύπης..
εκεί είναι το Φως..
Δεν ήπια το νερό..
κι ας δίψασα πολύ,
κι ας ήταν δελεαστική η διαφήμιση...

Έκαψα το στόμιο της Δίψας
και αντικατέστησα την πληγή με Πηγή,
που αναβλύζει Φως,
σκαλιστη στον Τοίχο μας..

Ξεδιψάνε οι Άνθρωποι με Φως?..
πληθαίνουν τα ίχνη...

εγώ δεν παρατηρώ ψηλά..
δε βλέπω σχηματα..
μονο πατημασιές έμαθα να ιχνηλατώ...

πληθαίνουν τα ίχνη έξω από το κελί της σπηλιάς μας...

άκου
ακούγονται τα Ίχνη....
ακούγονται τα Τυφλά Βήματα Απόδρασης....

Δε βγάζει πουθενά..

Όλοι γυρίζουν πίσω....

Βοήθα με...
βρήκα λίγο φως....
κοίτα..
Στάζει εδώ στο βράχο..
ΕΔΩ να σκάψουμε....

-Αντεχεις να σκάψουμε στο Βραχο?....
-Ναι, ακούστηκε παραποιημένος ο Αντίλαλος του Ποιήματος...

Σκάψαμε με αξίνα την τελευταία μας Λέξη..

και Δικαιωθήκαμε...

Βγάζει στο ΦΩΣ....

ελα να ξεδιψάσουμε...
ήρθε η ώρα
και για μας....

Ανώνυμος είπε...

τυφλά μάτια
να μην μπορεί ο ήλιος
να τα τρομάξει
ζητούν λίγο
εμφιαλωμένο νερό
να δροσίσουν τη φλόγα τους

κι εσύ
αναρωτιέσαι αν βγάζει πουθενά!!

ναι λοιπόν
βγάζει
σ' ένα κήπο
με νεκρά πουλιά και
πολλά σύννεφα
με πεθαμένα δέντρα και
νεκρική σιγή τριγύρω

είναι ο κήπος των τυφλών
που αφού έτσι κι αλλιώς
δεν βλέπουν
κανείς δεν έρχεται
να τον περιποιηθεί
να τον αγαπήσει
να τον φυτέψει ηλιοτρόπια

ούτε τα πουλιά δεν πετάνε
προς τα δω
δεν αντέχουν να κάθονται
στα ξερά κλαδιά
των λησμονημένων δέντρων

μόνο μια μέρα
πέρασε ένα μπουλούκι απ' αυτούς, ξέρεις
τους...σχεδόν λογικούς
και γελούσε τόσο δυνατά
τόσο προκλητικά
που δεν άντεξα
και άρχισα να τους πετάω πέτρες
χμ και το 'βαλαν στα πόδια να γλιτώσουν!
ναι τώρα θυμάμαι
ήταν κείνη η μέρα
που χαμογέλασα..
και μετά ο κήπος γέμισε,
αν μπορείς να το πιστέψεις!
γέμισε εξωτικά πουλιά..

τυφλά μάτια
να μην μπορεί ο ήλιος
να τα τρομάξει

Ανώνυμος είπε...

τότε η ακοή οξύνεται πιο πολύ!