ακου , επιστρεψαμε
ειμαστε εδω
η πορεια ηταν μακρια
χλωρη και ξερη
με φοβους και νυχτες κρυες,
μα ειμαστε εδω πια

σαν ρυακι στο ποταμι
που χυνεται
ξαναβρεθηκαμε μονιασμενοι
για μια στιγμη
αγκαλιαστηκαμε
δακρυσαμε
τα πνευματα ανταμωσαν
τα ορατα και τα αορατα
φιλιωσαν
κι οι ερωτευμενοι
αγαπηθηκαν

το πιστευεις;
οι εραστες
αγαπηθηκαν

θα ξαναφυγουμε
στο πυκνο μαρμαρο
τ ουρανου
με λαμψη λευκη
θα ξαναπαγωσουμε
στην πετρα
σαν μυρωδια
κι ανεπαισθητο
πεταρισμα
μη πεις πως ειμαστε
οι προγονοι
μη πεις πως μας
ονειρευτηκες
μονο
ακου
τον αρχαιο ψιθυρο
στις ψυχες πως
μιλαει
διχως λογια

τα ματια του μωρου
που κοιταν
διχως ονοματα
να γνωριζουν

το πιστευεις;
μονο αυτα
ειναι που γνωριζουν

τωρα μπορεις να δακρυσεις
χωρις εμας
τωρα μπορεις να φιλιωσεις
χωρις εμας
τωρα μπορεις να πεταξεις
χωρις εμας

τωρα μπορεις να θυμασαι
διχως να θυμασαι
φλυαρο ρυακι
της βροχης
στο μεγαλο
καθως χυνεσαι
ποταμι
μας