δυο φυλλα ανεμιζουν στον καιρο
φερνουν δακρυα , γελια , φωνες
στον μυστικο της κηπο ακουγονται
οι αναπνοες των ονειρων

να ζητησει λυτρωση απ τη φωτια
να ζητησει λυτρωση απ το νερο

μη τη γυρεψεις
δεν ειν εδω
τη βλεπεις
μα δεν ειν εδω















6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ήχοι, ανάσες,...,λέξεις, τραγούδια,... σιωπή δε ζητάει λύτρωση
μόνη θύτης και θύμα μαζί
ζητάει να δει
όχι το φως
μα τον ήχο
ζητάει να πιει
όχι το νερό
μα τις λέξεις
ζητάει...
θύτης και θύμα μαζί
με τον άνεμο να σφυρίζει
κάτι που μοιάζει με τραγούδι!

ΛΥΧΝΟΣ ΚΑΙΟΜΕΝΟΣ είπε...

στο σκοτάδι να πνίγεσαι... ζητώντας... μην λαμβάνοντας... πονώντας...

και ύστερα σιωπή...
και ύστερα δίψα...

από τον nimerti σε έμαθα... ήμουν σίγουρη για σένα... πολύ πριν σ' επισκεφθώ...

Νimertis είπε...

αφέθηκα στην αίσθηση των στίχων...
και στην υπέροχη μουσική...
αφέθηκα... κι αυτό στο χρωστώ φίλε ακριβέ...
[οι αναπνοές των ονείρων... μου φαίνεται θα στο κλέψω αυτό... αλλά θα το χρησιμοποιήσω καιρό μετά για να το έχεις ξεχάσει!!!]

λογια εικονες τραγουδια είπε...

τ ανεμισμα της ψυχης
που ισως ετοιμαζεται,
μπορει ηδη αλλου να κατοικει
σιλενα
ποιος ξερει αραγε;

λογια εικονες τραγουδια είπε...

βλεπεις καμμια φορα ο πονος βικυ
δε μοιραζεται,
δε γινεται να μοιραστει,

καλως ηρθες

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλε μου φιλε οσα κι αν "κλεψεις",
αυτος που θα "χρωσταει" ειμαι εγω,

ετσι αισθανομαι, στ αληθεια ετσι αισθανομαι