στον πολυχρωμο σου θορυβο
αποκρινομαι με χρωματα , διαισθησεις,
προπαντος υποψιες
και φιληματα , παραληρηματα, παραλληλα συμπαντα
στο κατωχρο βελουδο της πεταλουδας,
εντος γενναται ενα συμπαν , ευθυς αμεσως πνιγεται,
μεταμορφωνεται, προχειρα σπαραζει, γινεται ζουγκλα
αφομοιωμενη απ τους ηχους
αυτους που καλπαζουν αμοιροι ευθυνων
αυτους που γευονται κρισιμες ωρες
μεσα στην πλανη καπνισμενων φεγγαριων
παν απ την πλατη εφηβικων νερων
επαναληψη προχειρο διαγωνισμα
στους φοβους
και τους μενεξεδενιους ερωτες
δοκιμασε λιγο αστροσκονη
κι αργοσυρτους ρυθμους
χαμενα γραμματα
αποδομηση
επανασυνθεση
αναρχη ταξη
φεγγαρολουστες πεδιαδες
νυμφες λικνιζονται
ξεπαγωνουν τα ματια τους
προκειται για γαλανα ματια
για γαλανα ματια
για γαλανα ζεστα σκοταδια
ψιθυριζουν αναμεσα στις φυλλωσιες
μια φασολια μεχρι τον ουρανο
στο μεταιχμιο των ατμων
κλεισε το φως ξανα
και ξανα στο θορυβο
απεργαζονται νεες ομιλιες
τα πολυπροσωπα μαστοδοντα
οι κυβερνητες των αρχαιων
αντηχησεων
α! σημερα ξεχασαμε πως διανυουμε
τον χρονο με πολυχρωμη θλιψη
κι ανοικτους ακομα οριζοντες
κι ανοικτους
ακομα
οριζοντες


















8 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

κάποτε στο παρελθόν
ανάσαινα στιγμές
χείλη
χαμόγελα
φωτιές που καίνε
μα δεν καίγεσαι
δροσιές υγρές
μα δεν μουσκεύουν το μυαλό

κάποτε στο παρελθόν
ειδωμένο από καπνισμένο γυαλί
να μην κάψω τα μάτια μου

κάποτε στο σήμερα
φοβήθηκα το φως
κι αναζήτησα το κενό

τα μάτια έπαψαν να βλέπουν
ηθελημένη τύφλωση είπαν

μα τώρα βλέπω πιο πολύ
και σήμερα
την τελευταία μέρα αυτού του
καιροσκόπου που δαπάνησε την αστρόσκονη τόσο επιπόλαια
του χαρίζω

έναν κόκκο
να θυμάται
πώς λάμπουν τ' αστέρια

και μια μελωδία
να θυμάται τους ήχους της ζωής

λογια εικονες τραγουδια είπε...

καλημερα,
σ αυτο,
με πηγαινουν οι στιχοι σου,

καλη χρονια να εχεις

~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
~reflection~ είπε...

Με οριοθέτησε η εικόνα..
Δεν καταφερα βήμα να κάνω πάνω στο στίχο..
εκει στ'αγγεία να νιώθω κάθε λέξη να αποσχηματίζεται σε μία μηχανική αναγνωση...
καθως όλη μου η Σκέψη αναλώθηκε στις διαδρομές που αναδύουν το μαύρο μεσα από το λευκό....
οι λεξεις ακουστηκαν πολύχρωμες..
σαν παρεμβολές στη μαγεία αλά film noir....

Δεν επιμένω στην υποχώρηση μπρος στην προτροπή να μην ξαναδω την εικόνα και να διαβάσω ανεπηρέαστη το κείμενο...

Η επιρροή ήδη μη αναστρρέψιμη,
όπως οι βαθιές χαρακιες από πληγη ή από φιλί.....

διχαζομαι ακομη!.....

φιλι.......σαν φ......

λογια εικονες τραγουδια είπε...

αυτο ειναι κακια , ενας διχασμος,
ομορφος, μαγικος,
αλλα παντως διχασμος...
ισως περα απ τη λυπη και τη χαρα


οι λεξεις μοιαζουν ναναι ο θορυβος , η ακατασχετη φλυαρια μας-η αναγκαια ακατασχετη φλυαρια-,

μοιαζουν ναναι οι μεθυστικες αποχρωσεις μπροστα στον υπεροχο διχασμο,

για να γινω ακομη πιο ασαφης,
συνθεση , ενωση , διαιρεση , χωρισμος , ρηγμα,

τι στο καλο θελουν να περιγραψουν αυτες οι λεξεις;

λογια εικονες τραγουδια είπε...

λες σιλενα

"κάποτε στο σήμερα
φοβήθηκα το φως
κι αναζήτησα το κενό"

δε λες, αναζητησα το σκοταδι,
λες, αναζητησα το κενο

και πιο πανω λες

καποτε στο σημερα

ειναι σα να λες
οτι το μονο υπαρκτο ειναι το φως,
το μονο πραγματικα υπαρκτο-περα απο προσδιορισμους χρονικους και αναζητησεις-ειναι το φως

Ανώνυμος είπε...

ερμηνεία σωστή ίσως
ερμηνεία περιττή ίσως
ερμηνεία?
σαν τη μουσική που ακούω
ακριβώς
αυτή είναι η ερμηνεία