χαροκοπι στο
βλεφαρισμα
καθε που ανοιγε
καθε που εκλεινε
τα ματια
μαρμαρινο
νερο
νερενιο ανθος
στο νεροχυτη
ωρες ακινητος
τα συννεφα κοιτουσε
ν ανακατωνονται
ειχε λιγο κρυο
οταν ανοιγε τα ματια
και χαιροταν οταν τα κλεινε
χαρα
κρυο
κρυο
χαρα
μαρμαρο,
αλλη λεξη δεν υπαρχει
σα το μαρμαρο
στον μαρμαρινο
νεροχυτη
οι δινες στον μαρμαρινο
νεροχυτη
συννεφα στον ουρανο
ψηλα στο βουνο
-
2 σχόλια:
Κι όμως τα πιο Όμορφα σχήματα χαράζονται στο Απόλυτο Λευκό..
στη Γυαλάδα της Αντανάκλασης...
Από δακρυ σε χρώμα γκρι μιας θλίψης μιας συννεφιας...
από αίμα, σανκόπηκαν οι επιφάνειες από το ξυράφι στο χερι που τρεμει...
από ίνες κυταρρων που νεκρωμενα γερνούν και μετράνε χρόνια πονεμενα....
άσε το Λευκό Μαρμάρινο Στόμα να μιλήσει...
ετσι δυσκολα αλλοιωμενο σαν στεκει στη ροη των Καιρών
εχει δει πολλά...
εχει μάθει όλες τις Ιστορίες της Χαρας και της Θλιψης μας...
Χτενίζομαι....
κάτι απομεινάρια μενουν σαν φίδια κλωστες μαλλια ανακατεμενα που σχηματίζουν το πρωτο μου γραμμα....
στηντυχαια τους πτωση στο Λευκο Μαρμαρινο νεροχύτη....
Κ................
ανομολόγητα Κ-ερδισμενο το Παιχνίδι...
μα δεν υπάρχει κανεις να μας ειδοποιήσει για τη Νικη μας.....
κι ετσι ...
περιποιούμαι το γερασμένο μου Σωμα....
και βγαινω στο Δρομο για τη Δουλειά...
Αλλος ενας Αιωνας Παιδεματος....
Τα φιλιά μου.....λουλουδια που ανθιζουν στα Μαρμαρο...
ειλικρινα με συγκινησε-δε μπορω να το πω σχολιο-το ποιημα σου κακια,
η αντιστιξη των σχηματων , των μορφων της ζωης,
αποτυπωμενα στο λευκο , καταλευκο μαρμαρο,
σπανιο το χαρισμα της ενσυναισθησης,
πολυ σπανιο ανθος
συγκινημενος σ ευχαριστω
Δημοσίευση σχολίου