στον κοσμο
με τις σκιες
τα πολυχρωμα φωτα
στα πλυσταρια της βροχης
η νυχτα αντικρυζει το
θαυμα του κοσμου
αποκοιμιζει τα παιδια της
ολα φαινονται κεινη τη στιγμη
σαν τρια μικρα γατακια
αγκαλιασμενα
τα προσωπακια τους ζηταν
μονο ενα χαδι
μια στεγη

αποψε ηταν εκει παλι
κουρνιασμενα
που ειναι η μανα τους
που ειναι;



















-

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

αυτό!
είναι το νανούρισμα
το χάδι?
είναι το βλέμμα σου
η ανησυχία ?
οι λέξεις σου