δε θυμαμαι ποτε ηταν
αν ηταν
ηταν;


αν αυτο ειναι ψεμα
ολα ειναι ψεμα

πρεπει να εβρεχε
τωρα κατι αχνο
μουρχεται
ημουν κι εγω εκει
οταν το ειπα
ημουν;


τι ειν αυτο;
εσυ;
εγω;

υπηρξαμε στη φαντασια
καποιου
αφωνια
βηματα

στον ωκεανο
στην μνημη
στο τελος
εδω
ακομη
βρυχαται

αυτο























-

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

αχνή η μνήμη
θολή η ανάμνηση
σκιά εκείνο το άλλο
εκείνο το ...αυτό
που είναι δικό μας
μα τόσες φορές δεν το αναγνωρίζουμε
και ριγούμε κάτω από την απελπισία
της άγνοιάς του

της άγνοιάς του είπα!
κι αισθάνθηκα ένα κενό